Sunday 17 June 2012

Φλερτάροντας με τη Γελοιότητα


Σήμερον:
                 Φλερτάροντας με τη Γελοιότητα
                 Υ.Γ.: Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του


Φλερτάροντας με τη Γελοιότητα

   Μια ανάμνηση από περσινή συναυλία των Χαΐνηδων: είναι πλέον όλοι επί σκηνής, εμφανίζεται κι ο Δ. Αποστολάκης με ένα παράξενο σακάκι, σαν αποκριάτικη στολή στρατονόμου. Ακούγονται κάτι σκόρπια γέλια. Ο μουσικός χαμογελά όπως ένα άτακτο παιδί και ανοίγει τη συναυλία με τη φράση:
«Είναι καθήκον μας να φλερτάρουμε με τη γελοιότητα!».

   Όμως ποιες καταστάσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν γελοίες;

   Προφανώς, για κάποιον που δεν έχει χιούμορ ή που δεν κατανοεί ότι σε μια ζωντανή μουσική ερμηνεία χωράει θεατρικότητα και showmanship, το παραπάνω περιστατικό σίγουρα ανήκει εκεί.
   Πάντως εγώ θα’λεγα ότι αυτό που ζήσαμε μεταξύ των δύο εκλογών είναι πολύ μεγαλύτερο φαβορί για τον παραπάνω τίτλο. Όλη αυτή η πανικόβλητη απόπειρα τρομοκράτησης είναι σαν κακογραμμένο b-movie, με μόνη διαφορά ότι ο εκπαιδευμένος, κανα-παιδευμένος θεατής είναι ταυτόχρονα και κομπάρσος-ψηφοφόρος. Τόσο κακογραμμένο, που οι πολιτικάντηδες και θυμοσιογράφοι* προσπέρασαν το φλέρτ με τη γελοιότητα, προσπέρασαν τον δεσμό, τη συγκατοίκηση και ήδη περιμένουν το τέταρτο παιδί.
*όργανο πνευματικής καταστολής που απευθύνεται στο θυμικό του θεατή, ώστε εκείνος να αποσπάται από τα παθολογικά αίτια και να εστιάζει στα συμπτώματα, με τη θριαμβευτική κραυγή «Πες τα χρυσόστομε!»

   Η τόση αγανάκτηση και ανησυχία με κούρασαν, γι’ αυτό θα κάνω μια σύντομη παύση.

   Τραβώ το θριλερίστικο μουσικό χαλί κάτω από τα πόδια της μάχιμης Hook Lee[ 1] και αφιερώνω τρία τραγούδια στο παρελθόν, το παρόν και το μΆλλον της χώρας.
   Το πρώτο λέγεται «Άντρα μου Πάει»[ 2] και αφιερώνεται στην εποχή των ανιψιών, γιών-εγγονών κλπ που (ελπίζω) τελείωσε, με την απομάκρυνση του Τελευταίου των Μη Ικανών[ 3], ή του Georgie Mnemonic[4 ], όπως τον λέω εγώ.
   Το δεύτερο είναι το «Η Κατάσταση των Πραγμάτων»[ 5] και αποτέλεσε αφορμή για τη συγγραφή της σημερινής μουσικής ανάρτησης. Βρίσκω ότι κάποια σημεία του είναι εξαιρετικά επίκαιρα, γι’ αυτό και παρακάτω παραθέτω τους στίχους.
   Το τρίτο είναι το “Ultimate[6 ] που μας προτρέπει να συνεχίζουμε να κυνηγάμε αυτό που πραγματικά θέλουμε, αντί να αναλωνόμαστε στο να βρίζουμε το χτες.

   Το σχέδιο εισόδου στην κρίση τέθηκε σε εφαρμογή προ δεκαετίας, από επαγγελματίες υποκινητές κρίσεων, πραξικοπημάτων και πολέμων. Με τη στενή συνεργασία αυτών που ο λαός πίστεψε, χειροκρότησε και εξέλεξε. Γιατί; Επειδή κατάφεραν να μας αποκρύψουν ότι το έδαφος σείεται κάτω απ’τα πόδια μας, ναρκώνοντάς μας με ολυμπιάδες και άλλα εθνικά μεγαλεία, απ’τα οποία οι πολύ λίγοι κέρδισαν πάρα πολλά. Τώρα είναι αργά, άσχετα με την έκβαση των σημερινών εκλογών. Είμαστε σε έναν βράχο που ξεκολλά και αποπλέει σε βαθιά, θολά νερά που βρίθουν από loan sharks (τοκογλύφους). Όμως αυτή τη στιγμή αισθάνομαι σαν τους ήρωες του Kusturica και το βιώνω χορεύοντας[ 7].
   Κι ο,τι βρέξει ας κατεβάσει…

Η κατάσταση των πραγμάτων – Χαΐνηδες

Κοίτα που θα τα πλερώσω πάλι όλα τα σπασμένα,
πού 'σαι ρε Καραϊσκάκη, για να φας κανένα.
Τραβάτε καραγκιόζηδες να βγείτε στο μπερντέ,
ο γάιδαρος εψόφησε κι εσείς του λέτε ντε.
Όσοι με καταλαβαίνουν, λίγο μέσα μου σκλαβώνουν,
κι όσοι ροδανθούς με ραίνουν, πάντα με σταυρώνουν.
Εσύ που λίγο με μισείς και λίγο μ' αγαπάς,
ποτέ σου δεν ξεκίνησες και πουθενά δεν πας.
Τον θεό τονε πουλούνε, μα εγώ δε θα πλερώσω,
κάποια μέρα τους εμπόρους θα τους μαστιγώσω.
Ζωή που μας περίμενες μ' ορθάνοιχτη αγκαλιά,
σε φυλακές, ιδρύματα και πένθιμα σκολειά.
Ήττα μου, γλυκιά δασκάλα και σταυραϊτέ τση νιότης,
η αρρώστια του καιρού μας είναι η σοβαρότης.
Ένα κουνέλι κλέφτουμε και κάνουμε γιορτή,
κι εσείς κουνέλι γράφετε και τρώτε το χαρτί.
Θλίψη μου γλυκιά μου θλίψη, συντροφιά στην κάμαρά μου,
πως φοβούμαι μη σε χάσω, όπως τη χαρά μου.
Άμα ποθάνω ρίξτε με στα όρνια να με φαν,
να πάρουνε τα σπλάχνα μου, στα νέφη να τα παν.


κόποι-λεφτ, June 2012, All Frights Reversed



Υ.Γ.: Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του

Και για να μην ξεχνιόμαστε: τσιγγάνικη και μαύρη μουσική, για να ματώσουμε-τιμήσουμε με σκώμμα το κόμμα της χαζής κραυγής.

                 Boban Salijevic - Caje Sukarije Cocek [www.BalkanCharts.com]
                 One Mint Julep - Ray Charles (1961)
                 Louis Armstrong - What A Wonderful World (Lyrics)



Αναφορές, παραπομπές & ερεθίσματα:
                 [1] ΔΡΑΧΜΗ-ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ
ενδεικτικά, παρατηρήστε την μουσική στο στιγμιότυπο: 29’:36’’ και την αναξιοπρεπέστατη σκηνοθεσία στο: 23’:30’’
                 [2] Γ. Μηλιώκας - Άντρα μου πάει ( o Χαραμοφάης)
                 [3] www.tzimakos.gr > Λογοτεχνία > Βιβλία > Πούστευε και μη Ερεύνα
                 [4] IMDB - Johnny Mnemonic (1995)
                 [5] Η κατάσταση των πραγμάτων – Χαΐνηδες
                 [6] Gogol Bordello - Ultimate - Live @ Coachella 2008
                 [7] Underground (ending) -- Emir Kusturica

No comments:

Post a Comment